ละเมิดอำนาจศาล
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๓๐ บัญญัติ ว่า “ให้ศาลมีอำนาจออกข้อกำหนดใด ๆ แก่คู่ความฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง หรือแก่บุคคลภายนอกที่อยู่ต่อหน้าศาลตามที่เห็นจำเป็น เพื่อ รักษาความเรียบร้อยในบริเวณศาลและเพื่อให้กระบวนพิจารณา ดำเนินไปตามเที่ยงธรรมและรวดเร็ว อำนาจเช่นว่านี้ให้รวมถึง การสั่งห้ามคู่ความมิให้ดำเนินกระบวนพิจารณาในทางก่อความรำคาญ หรือในทางประวิงให้ชักช้า หรือในทางฟุ่มเฟือยเกินสมควร”
คนที่จะมีความรู้สึกเดียวกันต้องเคยอยู่ในฐานะอย่างเดียวกัน คนที่ไม่เคยอึดอัดจะไม่รู้ว่าความอึดอัดเป็นอย่างไร
ทายาทผู้มีสิทธิรับมรดกรายหนึ่งฟ้องแบ่งมรดกของบิดา จากทายาทด้วยกัน
วันขึ้นศาลทายาทคนหนี่งซึ่งเป็นโจทย์ฟ้องคดีเป็นทายาทของเจ้ามรดกชื่อ “บุญทิ้ง”
ในห้องพิจารณานั่งกระสับกระส่ายวิตกว่า ศาลถามจะพูดกับ ศาลใช้ถ้อยคำ สำนวนอย่างไร ผุดลุกผุดนั่ง อันมีลักษณะเป็นการก่อความรำคาญ
ศาลขึ้นบัลลังก์เห็นว่า…บุญทิ้งนั่งกระสับกระส่ายผุดลุกผุดนั่งศาลจึงชี้ไปที่บุญทิ้งแล้วถามว่า
ศาล : เราชื่ออะไร
บุญทิ้งไม่แน่ใจ จึงไม่ตอบ ศาลจึงชี้ไปที่บุญทิ้งแล้วถามย้ำว่า
ศาล : เรานั่นแหละ ชื่ออะไร
บุญทิ้ง : ชื่อบุญทิ้งพะย่ะค่ะ
ศาล : เกี่ยวข้องอะไรกับเจ้าของมรดก
บุญทิ้ง : เป็นโอรสพะย่ะค่ะ
ศาล : มาศาลเรื่องอะไร
บุญทิ้ง : แย่งราชสมบัติพะย่ะค่ะ
ที่มา http://www.thailawstation.com/%e0%b8%a5%e0%b8%b0%e0%b9%80%e0%b8%a1%e0%b8%b4%e0%b8%94%e0%b8%ad%e0%b8%b3%e0%b8%99%e0%b8%b2%e0%b8%88%e0%b8%a8%e0%b8%b2%e0%b8%a5/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น